De eerste week hier in Peru is heel goed verlopen, te goed eigenlijk… al gauw begonnen de tegenslagen te komen. Mijn bankkaart wil hier nog steeds niet werk, met als gevolg dat ik ook heel weinig centen heb momenteel. Ook het internet in huis begon te mankeren en daar kwam nog eens bij dat mijn laptop had besloten om niet meer te werken… hier stond ik dan zonder bankkaart, zonder laptop, geen internet en een gsm waarmee ik hier in Peru eigenlijk niet veel kan doen… ook mijn tandvlees begon te ontsteken waardoor ik maandag naar de tandarts moest… na de zoveelste tegenslag op zo een korte periode besloot ik om de draad terug om te nemen en behelp ik mezelf met de middelen die ik heb. Om te communiceren met het thuisfront ga ik naar het centrum om een koffie te drinken of een ijsje te eten zodat ik kan gebruik maken van de wifi.
Dinsdag ging had ik een dagje verlof van school en ging ik samen met Imke op zwier door de heilige vallei. We namen de bus naar Tambo Machay en bezochten deze site. Tambo Machay is eigenlijk een plaats waar de rijke Inca’s kwamen baden. Nadien daalden we te voet naar de volgende site, Puca-Pucará. Puca-Pucará wordt ook wel het ‘rode fort’ genoemd vanwege de kleur van de stenen. Volgens archeologen was het vroeger een verdedigingspost tussen Cusco en het Incabad.
Na Puca-pucará zetten we en tocht verder naar Q’enqo. Op onze weg waren er enkele typische winkeltjes gevestigd. Vooral veel winkeltjes waar ze kledij, mutsen, sjaals … van (baby)Alpaca verkopen. Tot ons grote spijt vonden we niet echt iets naar ons zin. En besloten uiteindelijk om verder te gaan naar Q’enqo. Q’enqo betekent in het Quechua ‘labyrint’. Wanneer je goed kijkt, merk je ook wel nog dat Q’enqo was opgebouwd uit verschillende gangetjes.
Na Q’enqo gingen we door naar de laatste site van onze tocht: Sacsayhuamán (spreek het uit alsof je een Spanjaard bent die ‘Sexy Woman’ probeert te zeggen en het klinkt helemaal juist). Sacsayhuamán is de indrukwekkendste site van de vier. De drie zigzaggende, imposante muren doen aan een bliksemschicht denken. Het is ook geen vesting zoals de vorige, maar een tempel.
Ik was echt helemaal in de ban van de muren die de Inca’s hebben rechtgetrokken. Elke steen past perfect in elkaar en het zijn echt GROTE steenblokken, sommige wegen zelfs 12 ton! Weet dat de Inca in die tijd geen kranen enz. had om deze muren te bouwen. Geloof mij, deze muren laten je echt nadenken…
Hier heb ik ook een selfie kunnen bemachtigen met een Alpaca! Ik ben echt helemaal weg van deze beesten. hihihi
Na Sacsayhuamán klommen we naar boven om el Blanco Christo te ‘bewonderen’. Eenmaal aangekomen, waren we de Christo vergeten want het uitzicht dat je daar had, was adembenemend. Je had een overzicht over de heel Cusco. Gewoonweg prachtig!
Na ons bezoek aan de Christo gingen we te voet verder naar la Plaza de Armas, het stadscentrum van Cusco. De weg naar hier was echt hilarisch! De trappen die we moesten nemen waren heel slibberig wat algauw leidde tot hilarische momenten.
Op la Plaza de Armas dronken we nog een koffie. In de koffiebar beseften Imke en ik dat we serieus verbrand waren, ookal had de zon die dag niet geschenen. Na een bezoek aan een ‘heladeria’ en een ‘farmacia’ keerden we rond half acht goed rood naar huis.
’s Avonds aten we frietjes (mmmmmmm) met kip en kropen vroeg onder de wol, want we waren stikkapot.
Toen ik de volgende morgen aan de ontbijttafel zat, was Violeta onder de indruk van mijn gezicht. Het zag nog roder dan de dag ervoor en het was wat opgezwollen. ze sneed een stukje Aloë Vera open en smeerde dit rijkelijk over mijn gezicht. Violeta dacht dat binnenblijven een goed idee zou zijn, maar ik wou toch heel graag naar Chico Latino. Achteraf misschien toch niet zo een slim idee…
Deze nacht heb ik ongelooflijk slecht geslapen door de hitte en de zeer aan mijn gelaat. Ik voelde dat er iets niet klopte. Deze morgen kwam ik mijn kamer uit en wanneer Violeta mijn gezicht zag, was ze heel ongerust. Mijn gezicht stond deze mogen heel dik. Gelukkig is het al wat weggetrokken, maar momenteel zie ik er echt niet uit en ik mag het huis ook niet verlaten. We wachten af tot morgen en als het morgen niet beter is, brengen we een bezoek aan de dokter…
Het lesgeven zal ik helaas nog enkele dagen moeten uitstellen…
