Dag correspondenten!
Mijn eerste week hier in Peru zit er op en wat voor een week…
Na ongeveer 23 uur onderweg te zijn, kwam ik eindelijk aan in Cusco, de stad waar ik 3 maand zal verblijven. Op zondag heb ik het nog wat rustig gehouden, want zoals jullie weten ligt deze stad 3000m boven het zeeniveau (wat héél hoog is).
Maandag maakte ik kennis met de leerkrachten en de kinderen op het schooltje in Choquepata. De school is helemaal niet zoals bij ons. Het is een heel klein schooltje met drie klasjes: een klas voor alle kleuters, een klas voor de kinderen van 6 tot 9 jaar en nog een klas voor de kinderen van 9 tot 14 jaar. Het is dus niet dat ik zal lesgeven aan één specifiek leerjaar…
De kinderen waren heel enthousiast en waren verwonderd van mijn haar- en huidskleur. De vraag waarom ik zo blank ben, kwam heel vaak terug. Ik heb hen uitgelegd dat het bij ons nu winter is en dat ze zon er niet echt veel schijnt. Net zoals ik jullie heb verteld dat het op het zuidelijk halfrond nu zomer is. Ik zit nu ook midden in het regenseizoen, dat wil dus zeggen dat ik ALTIJD een regenjas moet bijhebben.
Maandag gingen we ook gaan wandelen tussen de velden. We bespraken de omgeving en de vervuiling. Op straat vind je nergens vuilbakken, dat wil dus zeggen dat de mensen hun papiertjes, flesjes … op straat gooien. In België word je hiervoor gestraft, hier is het dagelijkse kost.
Op dinsdag heb ik het klasje van de kleuters mogen overnemen, want de leerkracht was afwezig. Aangezien ik nog nooit les had gegeven aan kleuters, was dit enorm aanpassen. Jullie kon ik aan het werk zetten en we hadden interessante gesprekken. De kleuters moest is constant in het oog houden en aangezien zij ook een beperkte kennis Spaans hebben, was converseren heel moeilijk. Toch vond ik het een leerrijke uitdaging!
Woensdag heb ik vooral gekeken naar hoe de leerkrachten lesgeven. Prijs jullie gelukkig met jullie juffen! Zij zorgen ervoor dat jullie dagen gevuld zijn met boeiende en leerrijke activiteiten. Hier gaat het lesgeven helemaal anders in zijn werk. De leerlingen zitten allemaal rond één tafel en de leerkracht stelt veel vragen en de leerlingen moeten gewoon antwoorden. Groepswerk en andere leuke werkvormen kennen ze hier niet. Daar zal ik proberen verandering in brengen…
Donderdag had ik een dagje vrij en kon ik even alles op een rijtje zetten, want de condities waar de leerlingen les krijgen zijn helemaal niet zoals in België. Ook hygiëne is hier niet. De leerlingen komen vol modderige handen en voeten naar school, want de uren ervoor werkten ze op het veld. Op school wassen ze hun handen, maar aangezien er geen zeep is, kan je niet zeggen dat ze propere handen hebben. Daarom heb ik wat zeep meegenomen naar Chico Latino. De kinderen én leerkrachten waren heel gelukkig. Het is onvoorstelbaar hoe gelukkige deze mensen wanneer ze iets krijgen dat voor ons normaal lijkt…
Vrijdag vierden we net als jullie carnaval! Niet de carnaval die we in België gewend zijn. Het feest heet hier ‘Yunsa’. We plantten een boom op het domein van Chico Latino en deze werd versierd met ballonnen, toiletpapier, serpentines … Het feest, Yunsa, werd voorafgegaan aan een watergevecht. Gelukkig had iedereen mij al gewaarschuwd dat ik andere kleren moest meebrengen omdat ik zou gedoopt worden met emmers water. En dat werd ik ook! Christina nam me bij de benen zodat ik niet weg kon en nadien stormden alle medewerkers op mij af met emmers water. Ik kon geen kant op en kreeg dus de volle lading over mij… brrr… het water was ijskoud en de temperaturen waren ook niet echt hoog. Daar stond ik dan: kletsnat!
Toen ik mij terug ging omkleden, kwam ik tot de conclusie dat ik geen nieuwe schoenen alsook geen nieuwe kousen had meegebracht. Gelukkig zijn ze hier zeer creatief en gaven mij twee plasticzakjes die ik als kousen kon gebruiken.
Na het watergevecht kon het feest echt beginnen. Het feest werd geopend door Emperatrice en Fredy, die vorig jaar de boom samen omhakten. Zij mochten als eerste met de bijl op de boom slaan. We da
nsten samen rond de boom. Emperatrice en Fredy gaven de bijl door aan het volgende koppel. En zo werd de bijl doorgegeven aan alle koppeltjes tot wanneer de boom omviel.
Na het dansfeest aten we samen traditiegetrouw puchero, een bereiding met choclo, yuca, papas, arroz y carne. Niet echt mijn ding, want de puchero die ik ken is helemaal anders!
Ik houd jullie op de hoogte van mijn avonturen die mij te wachten staan!
