18 februari 2017, de dag waarop mijn avontuur eindelijk begon, zal ik niet snel vergeten. Een dag vol zenuwen, maar ook heel veel zin om dit te kunnen meemaken.
Het afscheid was zwaar, maar eenmaal ik richting de controle aan het stappen was, heb ik niet meer omgekeken en ben ik er volledig voor gegaan. Voor ik de vlieger op ging, wou ik mij nog even verfrissen. Aangezien er bij de vrouwentoilet heel wat dames stonden aan te schuiven, besloot ik maar om vlug even bij de mannen te gaan. Ik trok de eerste deur open (want die was volgens de vergrendeling niet bezet) en stond plots oog in oog met een man die een fax aan het versturen was… hoe kan het ook anders dat ik dit meemaak…
De vlucht naar Madrid verliep vlot! Eenmaal daar ging ik op zoek naar de infobalie om mijn boarding passes. Daar wisten ze mij te vertellen dat ik de luchthaven moest verlaten en in de vertrekhal naar de balie van LAN te gaan. De buikpijn sloeg toe. Mensen hadden me al verwittigd voor Madrid omdat het een hele grote luchthaven is… wel dat is het ook… Met een trein (!) werd ik naar een andere terminal gebracht en daar kwam ik terecht in elle lange gangen waar maar geen einde aan kwam. Toen ik de gate R6 eindelijk inzicht had, was ik dolgelukkig. Het was me gelukt om op tijd aan de gate te geraken.
Om kwart voor één, ’s nachts, mocht ik het vliegtuig van LAN betreden, met bestemming Lima. Een vlucht van twaalf uur. Geloof mij, het waren de twaalf langste uren van mijn leven. Slapen ging, maar daar kwam heel wat draaien en keren bij kijken. Het was niet altijd even comfortabel en als snel had ik heel erge pijn in mijn benen. Dit maakte het nog lastiger om te slapen.
Eenmaal aangekomen in Lima spurtte ik van het vliegtuig. Binnen de twee uur moest ik de douane voorbij, mijn bagage ophalen, mijn bagage terug inchecken en de controle passeren. Gelukkige is Lima niet erg groot en is alles vlot verlopen. Om 09h40 mocht ik dan het vliegtuig op naar mijn uiteindelijke bestemming: Cusco.
IK BEN EINDELIJK KEIZERIN CUSCO!
Luc, de papa van het gastgezin, stond me aan de uitgang op te wachten en ik voelde mij al zeer snel thuis. Ik leerde meteen om bij het nemen van een taxi de prijs af te spreken, afbieden hoort hier natuurlijk ook bij. De bergen vond ik heel impressionant. Eerlijk gezegd heb ik niet veel van de mensen, huizen … gezien, want ik was helemaal in de ban van de bergen.
Na het eten belde ik even naar het thuisfront, het was fijn om hen te zien/horen. Mijn dutjesritueel zet ik hier in Peru ook verder. Ik heb al een klein uurtje geslapen en dat deed deugd.
Vanavond ga ik nog even wennen aan de omgeving en de hoogte, want dat is wel nog een probleem. Trappen doen is lastig en word af en toe eens duizelig. Maar ik krijg hier thuis veel coca-thee en water aangeboden en dat helpt.
Morgen ga ik al kennismaken met de mensen van het project Chico Latino. Spannend!
Groetjes!
